In Lod sloeg de vlam in de pan / De Groene Amsterdammer


In de wereld


In Lod sloeg de vlam in de pan


Jan van der Putten


19 mei 2021 – verschenen in nr. 20


Jeruzalem – Zo’n beetje alle joodse Israëliërs waren het erover eens dat hun bijna twee miljoen Palestijnse landgenoten het in Israël goed hadden getroffen. Zo goed dat vrijwel geen enkele Israëlische Arabier het leven in Israël wilde verruilen voor een riskant bestaan in de Palestijnse gebieden. Het paradepaardje van de vermeende integratie was de stad Lod, vlak bij Tel Aviv en het vliegveld Ben-Goerion, waar 25.000 Arabieren zij aan zij leefden met 55.000 joodse landgenoten, vaak in dezelfde huizenblokken. Uitgerekend in Lod brak op 11 mei een furie van etnisch geweld uit.


Aanleiding van de violente chaos op alle fronten was een lange serie provocaties, waaronder de voorgenomen huisuitzetting van zes Palestijnse families in Oost-Jeruzalem, het buitensporige politiegeweld tegen Palestijnse stenengooiers op de Tempelberg, de politiebestorming van de Al Aqsa-moskee, de gewelddadige verdrijving van de Palestijnen uit dit heiligdom. De reactie was furieus. Overal in ‘gemengde’ steden braken hevige rellen uit, maar nergens zo hevig als in Lod nadat daar een joodse burger een Palestijnse medeburger had doodgeschoten.


Arabische jongeren, aangevuurd door Hamas, trokken een spoor van verwoesting. Twee synagogen werden platgebrand, joden aangevallen, joodse bezittingen geplunderd, vernield, geblakerd. Goede buren waren ineens elkaars doodsvijanden geworden. Extreem-rechtse joodse knokploegen ontlaadden hun haat tegen de ‘Arabieren’ met een lynch-poging, steekpartijen, vernieling van moskeeën en een Arabische begraafplaats. Op sociale media verschenen oproepen om alle Arabieren te vermoorden ‘om de eer van het joodse volk te herstellen’. Noodtoestand, avondklok en extra politietroepen hielpen niet. President Rivlin nam de woorden pogrom en burgeroorlog in de mond. Plannen om het leger in Lod in te zetten strandden op een numeriek probleem: alle soldaten waren al aan het oorlogvoeren.


Demissionair premier Netanyahu, die van zijn racistische hart nooit een moordkuil heeft gemaakt, riep op tot kalmte. Maar de etnische oorlog komt hem prima uit, want daardoor is de vorming van een coalitieregering van al zijn politieke vijanden op het laatste moment niet doorgegaan. Die regering zou namelijk afhangen van een Arabisch partijtje, dat zich schielijk terugtrok toen in Lod de vlam in de pan sloeg.


De integratie van de Arabische minderheid is stukgelopen op intolerantie, demonisering, achterstelling en vernedering. De afgelopen dagen hebben een voorproefje gegeven van wat Israël te wachten staat als het alternatief voor de mislukte tweestatenoplossing realiteit zou worden: één staat voor joden en Palestijnen samen.




zaterdag 22 mei 2021

Klik hier