Peking – Rampen verbroederen. Behalve als het epidemieën zijn. Niet alleen heeft het coronavirus overal het racisme tegen Chinezen aangewakkerd, ook de relaties tussen de twee grootste grootmachten zijn er verder door verziekt.
Vlak nadat Washington en Peking in januari een miniem handelsakkoordje hadden gesloten, zette de Amerikaanse minister van Handel de agressieve toon. De uitbraak van de epidemie, zei Wilbur Ross toen in China de eerste doden waren gevallen, ‘kan de terugkeer van banen naar Noord-Amerika versnellen’. Daarmee was het zoveelste front in de nieuwe Koude Oorlog geopend.
De VS evacueerden als eersten hun diplomaten uit de virusstad Wuhan en sloten de grenzen voor Chinezen en voor buitenlanders die kort tevoren in China waren geweest. ‘Zeker geen gebaar van goodwill’, vond het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken. Volgens China heeft Amerika geen enkele substantiële hulp voor de bestrijding van het virus gegeven, volgens Amerika wilde China de aangeboden hulp van honderd miljoen dollar niet hebben.
De verspreiding door de VS van samenzweringstheorieën over de virusuitbraak ziet China als een vijandige daad. Feit is dat Trump het Amerikaans-Chinese samenwerkingsprogramma voor epidemiebestrijding praktisch heeft ontmanteld. Met zijn historische vijand Japan daarentegen heeft China een antiviraal samenwerkingsakkoord gesloten. De gedeelde aversie tegen Trump heeft hen verenigd.
Epidemie of geen epidemie, minister Pompeo van Buitenlandse Zaken zet zijn mondiale kruistocht tegen China onverdroten voort. Ook Peter Navarro laat zich niet onbetuigd. Navarro, Trumps topadviseur voor handel, is de leidende China-havik in het Witte Huis. De huidige coronaverlamming van de Chinese economie past mooi in zijn campagne voor de ontkoppeling van de twee grootste economieën van de wereld. De Amerikaanse bedrijven zouden hun banden met Chinese leveranciers moeten verbreken – wat het begin van het einde van de globalisering zou zijn. Daardoor zouden de VS veel door China ‘gestolen’ banen terugkrijgen. Beweren de haviken althans.
Peking greep een opinieartikel in The Wall Street Journal (met de kop ‘China Is the Real Sick Man of Asia’) aan om zich te ontdoen van drie WSJ-correspondenten. Daags tevoren had Washington de vestigingen in Amerika van vijf Chinese media gekwalificeerd als propaganda-aanhangsels van de Communistische Partij. Peking zag dat als een aanslag op de persvrijheid. In beide hoofdsteden zint men op de verjaging van meer correspondenten. De corona-oorlog is nog maar net begonnen.